*ubo* No. wag. tigilan mo yan. Control yourself. *ubo* I *ubo* miT$TYG& you. Wag mo nga mabanggit banggit yan Miguel. Putangina naman, hindi ka na ba natuto?? Puta ka, Iniwan ka ng walang dahilan, Ginago ka, Niloko ka na. And yet siya pa din hinahanap mo? Miguel miguel. You deserve better than her. Ano??? Wala kang pake kung kahit ganon ginawa niya sayo ok lang sayo? Dude ano ba?!!! Pls wag na tama na. Wag mo na saktan sarili mo. Alam mo sa sarili mo kung ano ang gagawin nun sayo. Alam mong hindi yun mapagkakatiwalaan. Alam mong madaming lalake yun. Pls. Tama na ang pagpapakatanga mo. Tama na ang pagpapakabobo mo. Tama na pagpapaka Martyr, ay no wait. Hindi eh. Basta tigilan mo na. Tapos na. Finish. The End. Just stop. 

Eto lagi sinasabi ko sa sarili ko sa pag tulog at pag gising ko sa umaga. Yup madaling araw na ko nakakatulog. Hirap talaga simula ng natapos contract ko at sumabay pa yung breakup namin. Walang trabaho, walang kasalo. Double hit combo. At sa hindi sinasadyang pangyayari, dinownload ko ang pelikulang Pacific Rim. Eto yung huli naming pinanod bago ko umalis ng Pilipinas. FAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAK!. 

Sa totoo lang, kahit na sino namang tanungin mong tao na kakabreak lang, mapaseryoso man yan o kagaguhan lang, Hindi mo kayang di mamiss yung tao. Niloko ka niya. Di ka niya pinahalagahan. Pero still, may 80% pa din sa puso mo na hinahanap hanap mo siya. Hindi natin maloloko ang sarili natin. Sadyang bobo at tanga lang tayo pag nagmahal. I know my thoughts and opinions on love are contradicting each other pero sino ba nagsabi na madali lang ang Love? Those Love Gurus na ang galing galing magbigay ng advice, alam nating lahat, or AKO, Ako, alam kong sa loob nila, wala namang nagagawa yung mga love advices nila dahil kahit na anong payo nila sayo, move on, kaya mo yan, NO. ITS JUST NO. Mahal mo siya period. Kaya Papa Jack? Joe 'd Mango? Kiss my Ass fuckers. 

Move on. Just do. Pero, wala naman sigurong masama kung for one last time, isang hirit, isang bagsakan, sabihin mo lang sa kanya yun. Kahit wag na siya magreply, kahit baliwalain lang niya yun dahil busy siya sa pagkantot ng ibang Lalake, Sa pagtsupa ng tite niya, sa pandodogstyle sa kanya, Ipaalam mo lang na naaalala mo pa din siya and hindi na siya yung tinitibok ng puso mo at hinahangad ng isip mo, na namimiss mo siya ng sobra. Na namimiss mo na siya makausap. Na namimiss niyo na yung tawanan niyo. Na namimiss mo na yung mga imessages, wechat, viber texts niyo. Na namimiss mo na yung Facetime, Webcam, Skype videos niyo. 

I miss you. I do. I really do. so much.

Masakit. Magulo. Mahirap. Malungkot. Eto ngayon ang nararamdaman ko. Yung babaeng mina*ubo*hal *ubo* ko *ubo ng *ubo* lubusan, tuluyang nawala na. Hindi ko alam kung blessing ba to in disguise o parusa sakin. Although. MAS naniniwala ako na parusa to, na puro na lang bad luck ang dumadating sa buhay ko. Kung sino pa yung gago, manloloko, malandi siya pa yung sineryoso ko. Antanga tanga ko talaga. Siguro dahil nabulag ako kasi maganda siya. Siguro nahumaling ako kasi medyo may pagka pareho kami ng personality. Siguro kasi nakita ko sa kanya na siya na yung makakasama ko talaga forever. Putangina talaga. Badtrip.

Iniwan na niya ako once nung nasa Pinas pa ko. Pinilit ko sarili ko na siya pa din yung gusto ko. Ilang araw din yun na pamimilit. Sobrang katangahan na diba. Hinanap ko bahay nila para makipag ayos. Ayaw talaga kasi magpakita eh. Pero makaraan ang 1 buwan, naayos kami. Ok. Nice balik sa dati. I love you-han, I miss you-han, Kantutan. Ayy sorry. Eh puta magboyfriend/girlfriend eh alangan naman di namin gawin yun diba mga bobo.

Fast Forward to 2012. Ayun na. 2 weeks na lang, lilipad na ko sa abroad. Nang biglang sinilip ng pamangkin ko yung account niya. Boom. May bumulaga sakin. May kasama siyang lalake. Tinignan namin yung account nung lalake. Boom kasama siya nung lalake. Putangina. PUTANGINA. All this time na magkasama kami, meron din palang kinakantot na iba. Fast Forward ulit tayo 4 days na lang bago ko umalis. Nakipag ayos sakin. Nagpadala ng 2 page sorry letter front and back. PUTANGINA. Tumakbo nanaman yung katangahan ko at naayos ulit kami. Prinomise ko na babalikan ko siya. Na mag iipon ako pera, na mag titino ako sa paghahanap ng trabaho, at babalik ako para pakasalan siya. Yun naman kasi yung plano eh. Sabi ko sa kanya, magtiwala siya sakin. Tinanong ko siya kung mapagkakatiwalaan ko ba siya after all this na nangyari. OO. YES. OO. daw. Tangina tanga ko talaga.

Fast Forward sa Abroad. Ok ok naman. May onting away, onting tampuhan pero naaayos naman. Going strong. Matindi yung communication namin. Araw araw. Good Morning, Good Afternoon, Good Night. Uso pa nun sa Pilipinas yung BlackBerry eh so bumili din ako para makapagusap kami palagi. BBM, Yahoo Messenger, Viber, WeChat, iMessage, emails, Facetime. Lahat na ng communication nasa samin as in going strong talaga. Sobrang saya ko lang kasi hindi kami nagmimiss sa isang araw ng paguusap. Minsan siya napupuyat, minsan ako napupuyat. ok lang masaya naman basta magkausap lang. NANG BIGLANG MAY NADISKUBRE AKO. May tinatawag na "babe" sa YM. Alam niyo na ulit kung ano gagawin ko, pinalampas ko na lang ulit. The one thing na di ko lang matanggap eh ang rason niya. Kesyo daw wala ako dun. Diretsahan niyang sinabi yun sakin. WOW. Putangina ka pala eh, bakit ka pa nagboyfriend bakit ka pumayag na ituloy to kung lalandi ka din lang naman palang puta ka. Oh. Yep. Manloloko at Malandi ka nga pala. Puta indeed. 

Andami kong pinalampas na mga kalokohan mo. Lahat binalewala ko dahil *ubo* mahal *ubo* na mahal *ubo* kita eh. Pero wala eh. tinake mo lang ako for granted kasi mabait ako sayo. Kasi alam mong hindi ko kayang *ubo* mawala *ubo* ka. Kasi alam mong babalik *ubo* at *ubo* babalik *ubo* ako sayo. Hindi ako nagrereklamo kapag nagpopost ka ng picture mo na ang kasama mo eh mga friends mo palagi. Na minsan yung iba kung makadikit sayo putangina boyfriend na. Hindi ako nagreklamo na di mo ko ina-add sa Facebook mo. Hindi ako nagreklamo na hindi mo NI-MINSAN, pinost picture nating dalawa. Wala kang narinig sakin. Yung promise ko sayo na uuwi ako ng Pinas tinupad ko para sayo kahit 1 week lang yun. Ganyan ako kabait sayo and yet yung nakikita mo lang palagi sakin eh yung mga simpleng mali na nagagawa ko. Wala eh ganyan tayo eh. Kung tutuusin, napakabastos mong putangina ka eh. Ang galing galing mong manarantado. Putangina ka ang galing mong putanginang puta ka. Tangina saludo talaga ko sayong puta ka.

Dont worry. Wala namang nakakaalam kung sino ka eh, so safe yang reputation mo. Walang makakaalam na ang galing galing mong manloko, ang galing mong manggago, ang galing mong manlandi ng Lalake. Para kang Ninja eh. Actually ninja ka. Galing mong magtago. Putang puta lang talaga. Nakakadepress, nakakastress pero wala eh kelangan kong lakasan kahit papano loob ko na makakaya kong maka move on dito. Hanggang ngayon magulo pa din utak ko. Di makatulog, hindi productive, puro hilata lang ang ginagawa sa bahay. Dahil sa kagaguhan na ginawa mo sakin. So. Wish ko lang sana hindi ka pa din makagraduate sa school mo, sana mabuntis ka ulit, at sana di ka makapagtapos sa pag aaral mo. Sana lang talaga. SANA LANG TALAGA. 

Single. Single nanaman ako. Putanginang puta talaga. After 3 years of an on/off LDR-ng-konte (dahil napadpad na ko sa Abroad) relationship, Natapos na din. All I can say is, 20% Happiness, 80% Misery. Sinubukan ko talaga na ituloy kasi *ubo* Mahal *ubo* ko eh. We've made plans, kahit na ambata pa niya and all that shit, and promises that were already broken (Yup ako lang lalake mo putangina mo kang puta ka). Actually, hindi ko nga alam kung matatawag mong relasyon yun eh kung hindi ka man lang pinakilala sa magulang at sa mga kaibigan ni hindi ka man lang din nakabisita sa bahay nila (tangina kelangan mo pa hanapin yung bahay). Lagi ko sinasabi sa sarili ko na "tangina eto na ata yung babaeng pakakasalan ko at eto na yung masasabi kong sobrang seryosong relationship" Pero ang totoo, Hinde. Tangina, so bago ko nag abroad, 2 weeks before, nalaman ko na nanlalalake pala ang puta tapos nung asa abroad na ko, pukingina sumasideline pa din pala ng lalake. Ako naman si tanga lahat pinalampas yun. Bobo. Ang bobo ko talaga. teka. ANG BOBO KO TALAGA PUTANGINA. Sa susunod na blog ko na lang itutuloy ang *ubo* Love *ubo* story ko.

Putanginang mga Babae talaga. Hindi ko maintindihan kung bakit kayo pumapasok sa relationship kung pukinangina, hindi niyo naman talaga gusto eh. Drama kayo ng drama sa mga putaragis na buhay niyo na kailangan niyo ng boyfriend tapos pag nakahanap naman kayo gagaguhin/lolokohin/tatarantaduhin niyo. HOY MGA PUTA. Hindi lahat ng lalake kantot lang habol sa inyo. Oo sige sabihin na natin na mahilig kami sa Sex pero HINDI LAHAT. Mga de putangina kayo nan-gegeneralize kayo masyado eh. Pero dahil sa ganon din naman ang usapan, well ok mag gegeneralize din ako. Putangina kayong mga babae kayo, di purkit maganda kayo eh lalaro-laruin niyo na lang mga damdamin naming mga lalake. Kung ayaw niyo sa nanliligaw sa inyo, pwede ba sabihin mo na kagad kesa naman sa paasahin mo pa yung kumag. Andali dali lang sabihin na "ayoko sayo" or kung ayaw mo makasakit edi sabihin mo kaibigan lang talaga turing mo sa kanya. 

Sobrang sakit ng nangyari sakin dahil sa katangahan at kabobohan ko. Poor decisions ika nga. Dami na nagsabi sakin na wag ko na ituloy yun dahil not only once, but twice ka na ginago nung Babae eh. Kahit kuya ko sabi sakin RED FLAG yang babaeng yan. Pero wala binalewala ko lahat ng advice nila sakin. Tangina talaga pag nagmamahal ka eh. Bakit laging ganon. Lahat nirereject mo dahil para sayo, 100% sure ka na magbabago yung minamahal mo. Na mapapatino mo siya. Na ikaw na yung mamahalin niya talaga. Na handa ka na magsettle down at magtino sa buhay para lang mapakasalan mo siya. Na worthit siya. Or talagang nabobobo, natatanga lang talaga tayo pag nagmamahal...

Bakit nga ba wala yung letrang I sa pangalan ko. Bakit nga ba tinanggal ko. Kasi naliligaw ako. Hindi ko alam kung san ba patungo tong buhay ko. Hindi ko alam kung paano ba magsisimula ulit. Hindi ko alam kung paano ba ko mabubuhay at makakapag establish dito sa ibang bansa. For 25 years, ive been living in my comfort zone. Tapos ngayon, sa sobrang pananalig ng nanay ko sa Diyos at siguro nasamahan na din ng onting swerte, nakasama ako sa pagalis sa Pilipinas. 

Nung nalaman ko na approved na kami, hindi ako naexcite. Siguro dahil kasi may maiiwan ako. Siguro kasi hindi ko kaya sa ibang bansa. Siguro kasi hindi ko kasama yung mga kaibigan ko. Siguro kasi takot lang ako. Actually, lahat ng yun yun ang rason. Iniwan ko Girlfriend ko (x na ngayon), Hindi ko alam kung anong magiging trabaho ko doon (hindi ako marunong mag english), Wala akong kasamang gumala o manood ng sine, at takot ako. Pinakiusapan ko pa Mama ko at Kuya ko kung pwede bang wag ako sumabay sa pag alis ng Mama ko kasi 2 weeks na lang ata ako nun. Sabi ko, kung pwede sa Pilipinas ako magcecelebrate ng Birthday ko bago ko umalis. Pero wala eh. Ano bang laban ko sa 2 mas matanda sakin. Kung sasagot naman ako o kaya oobject, ako pa yung lalabas na masama at kontrabida. Imbis na pakinggan nila ko, ang nasa utak lang nila eh ang selfish selfish ko ng anak/kapatid.

Hindi ko naman talaga ginustong mapunta dito sa abroad. Kung tutuusin, mas gusto ko pang tiisin ang hirap ng Buhay sa Pilipinas kesa naman sa mabulok sa ibang bansa na walang kilala at walang pamilya. Mas pipiliin ko pang maexperience ang Baha at Bagyo at Ulan kesa sa masarap na Winter at lamig at malinis na simoy ng hangin. Minsan naiisip ko, magpakamatay na lang. minsan naiisip ko magpadeport ako para lang makabalik ng Pilipinas. OO. Halos 1 taon pa lang ako dito. Pero sa 1 taon na yun ang hirap talaga. Hindi ko kaya ang buhay sa ibang bansa. Pinipilit pero talagang nakakadepress. Andito nga Pamilya mo pero parang wala naman dahil hindi mo naman kasama. Naiintindihan ko yung panganay namin may Pamilya na pero minsan kasi parang hindi niya ako tinuturing na pamilya eh. Pupuntahan ako ang excuse sa asawa pupunta sa Office may kukunin. Parang wtf man kapatid mo ko, hello magkadugo tayo, onting oras lang di mo mabigay sakin. Oh well. Ganon siguro talaga pag Pamilyado at na-westernized na ang ugali. Kadalasan yun naman talaga ang nangyayari sa mga Pilipinong napapadpad sa ibang bansa eh. Nakakalimutan na ang Filipino values. Siguro yung iba hindi, pero mostly talaga ganon.

Anyways, since wala pa din akong natatanggap na response sa mga inapplyan kong trabaho dito, susubukan ko ulit bumalik sa pagblo-blog. Halos 3yrs din akong hindi nagblog dahil nabusy ako sa lovelife, sa sex, at sa trabaho eh. Pero hindi ako "blogger" blogger ha. Hindi ako yung tipo ng mga blogger na nagpopost tungkol sa pagkain, sa mga lugar na napuntahan nila, or sa pagiging healthy shit. Random lang mga pinopost ko. Usually puro kabastusan at katarantaduhan. Dati sa multiply ako nagpopost ng blogs ko as in dun ako nakakuha ng avid readers. Di nga ako makapaniwala na may nagbabasa nung mga pinopost ko eh. kasi alam mo yun sobrang bastos at pure katarantaduhan lang mga pinopost ko. Im happy though that i made People smile with my shitty blogs. So yup... Lets do this shit again. :|