Bakit nga ba wala yung letrang I sa pangalan ko. Bakit nga ba tinanggal ko. Kasi naliligaw ako. Hindi ko alam kung san ba patungo tong buhay ko. Hindi ko alam kung paano ba magsisimula ulit. Hindi ko alam kung paano ba ko mabubuhay at makakapag establish dito sa ibang bansa. For 25 years, ive been living in my comfort zone. Tapos ngayon, sa sobrang pananalig ng nanay ko sa Diyos at siguro nasamahan na din ng onting swerte, nakasama ako sa pagalis sa Pilipinas.
Nung nalaman ko na approved na kami, hindi ako naexcite. Siguro dahil kasi may maiiwan ako. Siguro kasi hindi ko kaya sa ibang bansa. Siguro kasi hindi ko kasama yung mga kaibigan ko. Siguro kasi takot lang ako. Actually, lahat ng yun yun ang rason. Iniwan ko Girlfriend ko (x na ngayon), Hindi ko alam kung anong magiging trabaho ko doon (hindi ako marunong mag english), Wala akong kasamang gumala o manood ng sine, at takot ako. Pinakiusapan ko pa Mama ko at Kuya ko kung pwede bang wag ako sumabay sa pag alis ng Mama ko kasi 2 weeks na lang ata ako nun. Sabi ko, kung pwede sa Pilipinas ako magcecelebrate ng Birthday ko bago ko umalis. Pero wala eh. Ano bang laban ko sa 2 mas matanda sakin. Kung sasagot naman ako o kaya oobject, ako pa yung lalabas na masama at kontrabida. Imbis na pakinggan nila ko, ang nasa utak lang nila eh ang selfish selfish ko ng anak/kapatid.
Hindi ko naman talaga ginustong mapunta dito sa abroad. Kung tutuusin, mas gusto ko pang tiisin ang hirap ng Buhay sa Pilipinas kesa naman sa mabulok sa ibang bansa na walang kilala at walang pamilya. Mas pipiliin ko pang maexperience ang Baha at Bagyo at Ulan kesa sa masarap na Winter at lamig at malinis na simoy ng hangin. Minsan naiisip ko, magpakamatay na lang. minsan naiisip ko magpadeport ako para lang makabalik ng Pilipinas. OO. Halos 1 taon pa lang ako dito. Pero sa 1 taon na yun ang hirap talaga. Hindi ko kaya ang buhay sa ibang bansa. Pinipilit pero talagang nakakadepress. Andito nga Pamilya mo pero parang wala naman dahil hindi mo naman kasama. Naiintindihan ko yung panganay namin may Pamilya na pero minsan kasi parang hindi niya ako tinuturing na pamilya eh. Pupuntahan ako ang excuse sa asawa pupunta sa Office may kukunin. Parang wtf man kapatid mo ko, hello magkadugo tayo, onting oras lang di mo mabigay sakin. Oh well. Ganon siguro talaga pag Pamilyado at na-westernized na ang ugali. Kadalasan yun naman talaga ang nangyayari sa mga Pilipinong napapadpad sa ibang bansa eh. Nakakalimutan na ang Filipino values. Siguro yung iba hindi, pero mostly talaga ganon.
Anyways, since wala pa din akong natatanggap na response sa mga inapplyan kong trabaho dito, susubukan ko ulit bumalik sa pagblo-blog. Halos 3yrs din akong hindi nagblog dahil nabusy ako sa lovelife, sa sex, at sa trabaho eh. Pero hindi ako "blogger" blogger ha. Hindi ako yung tipo ng mga blogger na nagpopost tungkol sa pagkain, sa mga lugar na napuntahan nila, or sa pagiging healthy shit. Random lang mga pinopost ko. Usually puro kabastusan at katarantaduhan. Dati sa multiply ako nagpopost ng blogs ko as in dun ako nakakuha ng avid readers. Di nga ako makapaniwala na may nagbabasa nung mga pinopost ko eh. kasi alam mo yun sobrang bastos at pure katarantaduhan lang mga pinopost ko. Im happy though that i made People smile with my shitty blogs. So yup... Lets do this shit again. :|
Nung nalaman ko na approved na kami, hindi ako naexcite. Siguro dahil kasi may maiiwan ako. Siguro kasi hindi ko kaya sa ibang bansa. Siguro kasi hindi ko kasama yung mga kaibigan ko. Siguro kasi takot lang ako. Actually, lahat ng yun yun ang rason. Iniwan ko Girlfriend ko (x na ngayon), Hindi ko alam kung anong magiging trabaho ko doon (hindi ako marunong mag english), Wala akong kasamang gumala o manood ng sine, at takot ako. Pinakiusapan ko pa Mama ko at Kuya ko kung pwede bang wag ako sumabay sa pag alis ng Mama ko kasi 2 weeks na lang ata ako nun. Sabi ko, kung pwede sa Pilipinas ako magcecelebrate ng Birthday ko bago ko umalis. Pero wala eh. Ano bang laban ko sa 2 mas matanda sakin. Kung sasagot naman ako o kaya oobject, ako pa yung lalabas na masama at kontrabida. Imbis na pakinggan nila ko, ang nasa utak lang nila eh ang selfish selfish ko ng anak/kapatid.
Hindi ko naman talaga ginustong mapunta dito sa abroad. Kung tutuusin, mas gusto ko pang tiisin ang hirap ng Buhay sa Pilipinas kesa naman sa mabulok sa ibang bansa na walang kilala at walang pamilya. Mas pipiliin ko pang maexperience ang Baha at Bagyo at Ulan kesa sa masarap na Winter at lamig at malinis na simoy ng hangin. Minsan naiisip ko, magpakamatay na lang. minsan naiisip ko magpadeport ako para lang makabalik ng Pilipinas. OO. Halos 1 taon pa lang ako dito. Pero sa 1 taon na yun ang hirap talaga. Hindi ko kaya ang buhay sa ibang bansa. Pinipilit pero talagang nakakadepress. Andito nga Pamilya mo pero parang wala naman dahil hindi mo naman kasama. Naiintindihan ko yung panganay namin may Pamilya na pero minsan kasi parang hindi niya ako tinuturing na pamilya eh. Pupuntahan ako ang excuse sa asawa pupunta sa Office may kukunin. Parang wtf man kapatid mo ko, hello magkadugo tayo, onting oras lang di mo mabigay sakin. Oh well. Ganon siguro talaga pag Pamilyado at na-westernized na ang ugali. Kadalasan yun naman talaga ang nangyayari sa mga Pilipinong napapadpad sa ibang bansa eh. Nakakalimutan na ang Filipino values. Siguro yung iba hindi, pero mostly talaga ganon.
Anyways, since wala pa din akong natatanggap na response sa mga inapplyan kong trabaho dito, susubukan ko ulit bumalik sa pagblo-blog. Halos 3yrs din akong hindi nagblog dahil nabusy ako sa lovelife, sa sex, at sa trabaho eh. Pero hindi ako "blogger" blogger ha. Hindi ako yung tipo ng mga blogger na nagpopost tungkol sa pagkain, sa mga lugar na napuntahan nila, or sa pagiging healthy shit. Random lang mga pinopost ko. Usually puro kabastusan at katarantaduhan. Dati sa multiply ako nagpopost ng blogs ko as in dun ako nakakuha ng avid readers. Di nga ako makapaniwala na may nagbabasa nung mga pinopost ko eh. kasi alam mo yun sobrang bastos at pure katarantaduhan lang mga pinopost ko. Im happy though that i made People smile with my shitty blogs. So yup... Lets do this shit again. :|
RSS Feed